Najbardziej charakterystyczną dla Warmii formą kapliczek są obiekty neogotyckie wznoszone z czerwonej cegły licowej. Najwięcej na tych terenach powstało ich w 2. poł. XIX w. Wśród tej dość licznej grupy w zależności od zastosowanych detali architektonicznych można wyróżnić parę typów, w tym: obiekty jednokondygnacyjne o zwartej bryle, dwukondygnacyjne z prześwitem czy też smukłe obiekty rozczłonkowane gzymsami, niszami lub blendami. Prezentowana neogotycka, smukła kapliczka z czerwonej cegły licowej, wzniesiona została na planie kwadratu na niewysokim, szerszym od podstawy kwadratowym cokole i przykryta namiotowym dachem. W ścianie frontowej wysokiej podstawy niewielka, prostokątna wnęka. Kolejna kondygnacja w narożach flankowana przez skarpy, zakończone sterczynami, w ścianie frontowej zwieńczone metalowymi krzyżami. Pomiędzy nimi, w ścianie frontowej głęboka zakończona łukiem ostrym otynkowana wnęka z zawieszonym w niej krucyfiksem i ustawionymi figurami Matki Boskiej oraz Św. Józefa. Szczyt dachu zwieńczony metalowym krzyżem, identycznym jak na sterczynach, ustawionym na niewielkiej kwadratowej podstawie. Literatura: S. Kuprjaniuk, I. Liżewska, “Warmińskie kapliczki”, Olsztyn 2012