Każda ze wznoszonych kapliczek miała swojego patrona, którego figura była umieszczana w specjalnie do tego przygotowanej wnęce kapliczki. Jednym ze świętych, do którego najchętniej zwracali się wierni i któremu często poświęcane były kapliczki jest Św. Antoni – patron rzeczy zagubionych, spraw trudnych, ludzi ubogich, narzeczonych i małżeństw. Zgodnie z polskim przysłowiem: „Święty Antoni od zguby broni”. Prezentowana przydomowa ceglana kapliczka wzniesiona została na trzystopniowym cokole na planie kwadratu, w postaci zwartej bryły, zakończonej płaskim dachem. Ustawiona na cokole podstawa nieco węższa od niego, na jej osi prostokątna, niewielka wnęka zamknięta przeszkloną ramą okienną, w której figura właśnie Św. Antoniego. Na podstawie oparty szerszy od niej korpus kapliczki, z prostokątną wnęką zamkniętą przeszkloną rama okienną na całą wysokość kondygnacji. Partia nieco szerszego szczytu oddzielona od korpusu uskokowym gzymsem. Dach zwieńczony przez mały metalowy krzyż. Kapliczka prawdopodobnie wtórnie pomalowana brązową farbą z zaznaczonymi kolorem białym spoinami. Literatura: S. Kuprjaniuk, I. Liżewska, “Warmińskie kapliczki”, Olsztyn 2012