Cechą charakterystyczną większości powstających na Warmii na początku XX w. kapliczek jest przede wszystkim materiał – czyli czerwona cegła licowa oraz widoczne w nich wyraźne cechy neogotyckie, w tym wysokie, smukłe wnęki zakończone łukiem ostrym oraz inne charakterystyczne dla tego stylu detale architektoniczne. Prosta, wysoka, smukła kapliczka z czerwonej cegły licowej wzniesiona została na planie kwadratu i przykryta dwuspadowym dachem. W ścianie frontowej, nieco szerszego od korpusu, niewysokiego cokołu prostokątna płycina. Powyżej, na wysokości całego korpusu, wnęka głęboka w części dolnej i płytsza w części wieńczącego ją łuku trójlistnego. W ścianach bocznych część dachu oddzielona od korpusu, wydatnym gzymsem podokapowym. Trójkątne szczyty kapliczki wieńczą metalowe krzyże. Literatura: S. Kuprjaniuk, I. Liżewska, “Warmińskie kapliczki”, Olsztyn 2012