Kapliczki jako miejsca szczególne, w których się modlono, odprawiano nabożeństwa, a więc spotykano się z Bogiem, często były w szczególny sposób wydzielane z przestrzeni codziennego życia przez ich ogrodzenie niskim, drewnianym, sztachetowym płotkiem. W ten sposób dodatkowo podkreślano wyjątkowość lokalizacji warmińskich kapliczek. Prezentowana neogotycka kapliczka z miejscowości Prosity to wysoka, wzniesiona na wysokim cokole na planie prostokąta, bryła ze skarpami w narożnikach, przykryta dwuspadowym dachem. W każdej z czterech ścian, w cokole pomiędzy szerokimi pilastrami w narożach znajduje się kwadratowa płycina. Cokół oddzielony od korpusu wydatnym gzymsem, na którym na osi kapliczki pomiędzy skarpami, w ścianie frontowej i tylnej, oparta wnęka zwieńczona łukiem ostrym, zamknięta przeszkloną ramą okienną, a w ścianach bocznych blendy powtarzające kształt wnęk. W ścianie frontowej kondygnacja trójkątnego szczytu oddzielona od korpusu przerywanym, profilowanym gzymsem, którego odcinki również na skarpach. Na osi szczytu, mała ostrołukowa nisza, a nad nią okulus. Krawędzie dachu z widocznymi pozostałościami metalowej dekoracji, w szczycie podkreślone przez gzyms podokapowy. W ścianie tylnej prosty gzyms międzykondygnacyjny tylko pomiędzy skarpami, a w partii szczytu podkreślonego gzymsem podokapowym, okulus. W ścianie bocznej, po prawej od ściany frontowej, partia dachu oddzielona fryzem arkadkowym i wydatnym gzymsem. Literatura: S. Kuprjaniuk, I. Liżewska, “Warmińskie kapliczki”, Olsztyn 2012