Ważną rolę w wierzeniach ludowych pełniło światło. Niektóre z kapliczek oświetlane były przez lampy i świece, szczególnie w Wielki Czwartek, Wielki Piątek, w Adwencie, w Wigilię, Sylwestra, Wielkanoc i Dzień Zaduszny. Część badaczy wiąże kapliczki z wykutymi na przestrzał otworami tworzącymi pewnego rodzaju latarnie, ze średniowiecznymi tzw."latarniami umarłych". Stawiano je niegdyś na cmentarzach, a wiecznie palące się w nich światło miało odstraszać złe duchy i rozpraszać ciemności, wskazując tym samym schronienie zagubionym duszom zmarłych. Prezentowana prosta, otynkowana kapliczka w Nowych Włókach wzniesiona jest na planie kwadratu, na niewysokim cokole i przykryta dwuspadowym dachem. Partię dachu wydziela prosty gzyms. W ścianach szczytowych, poniżej gzymsu, wnęki o kształcie prostokąta zwieńczonego łukiem odcinkowym, zamknięte przeszklonymi ramami okiennymi, łączące się wewnątrz kapliczki, tworzą pewnego rodzaju otwór na przestrzał. Otwór ten i bliskość cmentarza znajdującego się przy kaplicy pw. Matki Boskiej Szkaplerznej i narodzenia NMP, pozwalają połączyć prezentowaną kapliczkę z przedstawioną tradycją "latarni umarłych". Literatura: S. Kuprjaniuk, I. Liżewska, “Warmińskie kapliczki”, Olsztyn 2012 T. Seweryn, "Kapliczki i krzyże przydrożne w Polsce", Warszawa 1958