Najważniejszy element warmińskich kapliczek stanowiły znajdujące się w nich przedstawienia świętych. Niestety do naszych czasów w pierwotnej lokalizacji zachowało się bardzo niewiele ich oryginalnych przykładów. Najwięcej znanych rzeźb pochodzi z XIX i XX w. Rzadko udaje się zidentyfikować ich autorów. W XIX i XX w. zdecydowana większość wykonywana była przez lokalnych twórców wiejskich, a od połowy XIX w. popularne stały się nawiązujące do stylów historycznych, figury wykonywane przez firmy rzemieślnicze, często z głębi Niemiec. Prezentowana neogotycka kapliczka w Sętalu znajduje się w otoczeniu czterech lip z historycznego nasadzenia. Wzniesiona została z czerwonej cegły licowej na planie kwadratu. Pierwsza kondygnacja na wysokim cokole, w każdej ze ścian zdobiona jest kwadratową płyciną. Od góry oddziela ją od kolejnej kondygnacji wydatny gzyms. W drugiej kondygnacji w ścianie frontowej i tylnej wysokie zwieńczone łukiem ostrym wnęki, zamknięte przeszklonymi ramami okiennymi z dekoracyjnym detalem. W ścianach bocznych niższe od wnęk, ale powtarzające ich kształt blendy, nad nimi gzyms w postaci ukośnie ułożonych cegieł oddzielających partię szczytową. Dach zakończony bardzo dekoracyjnie, zwieńczony sześcioma sterczynami.z namiotowymi daszkami w narożach i daszkami dwuspadowymi ze szczytami z każdej strony na szczycie dachu. We wnękach zachowało się oryginalne, historyczne wyposażenie w postaci figury Matki Boskiej z Dzieciątkiem w ścianie frontowej i ludowym krucyfiksem w ścianie tylnej. Literatura: S. Kuprjaniuk, I. Liżewska, “Warmińskie kapliczki”, Olsztyn 2012