Tolkmicko od wieków było jednym z najważniejszych ośrodków garncarskich nad Zalewem Wiślanym. Garncarstwem zajmowała się większość jego mieszkańców, dlatego też zwane było „miastem garncarzy”. Miejscowa działalność zaczęła podupadać dopiero pod koniec XIX w. wraz z rozwojem sąsiedniego konkurencyjnego ośrodka w Kadynach i upowszechnianiem się blaszanych naczyń emaliowanych. Z inicjatywy władz miasta w 1935 r. otwarto zakład ceramiki artystycznej „Tolkemiter Erde”. W 1938 r. przekazano go kupcowi z Hamburga - Augustowi Caspritzowi, który doprowadził tolkmicką ceramikę ponownie do rozkwitu. W 1943 r. naczynia z Tolkmicka prezentowane były na wystawie w Lipsku. Manufaktura funkcjonowała do końca 1944 r., po wojnie wznowiono jej działalność w lipcu 1946 r. pod nazwą „Bałtyckie Zakłady Ceramiczne”. Niestety dwa lata później zakład został zlikwidowany. Prezentowany dzban jest bardzo charakterystyczny dla wytwórni „Tolkemiter Erde”. Jej wyroby nawiązywały głównie do bogatej miejscowej tradycji. Naczynia wykonywane tradycyjną techniką z wykorzystaniem koła garncarskiego, przyjmowały tradycyjne formy. Stosowano polewę w kolorze kości słoniowej, beżowym, brązowym, zielonym, niebieskim, szarym lub czarnym. Nanoszone ręcznie motywy zdobnicze zaczerpnięte z miejscowej flory i fauny, wykonywano zwykle w kolorze niebieskim, zielonym lub brązowym. Wyroby dekorowano również popularnymi żłobkami dookolnymi i liniami falistymi. Wszystkie naczynia sygnowane były wyciskanym w masie trójliściem dębu, czyli herbem Tolkmicka oraz napisem „Osteutsche Handarbeit” lub „Ostdeutsche handgemalt”. Więcej na: http://frombork.art.pl/pl/tolkemiter-erde-zapomniana-wytwornia/