Aleksander Słomiński w 1948 r. był repatriowany z rodzinnej miejscowości Minkowce, której część została przyłączona do Socjalistycznej Republiki Białoruskiej, i osiedlił się w Dąbrówce Nowej w powiecie węgorzewskim, gdzie dopiero w wieku 86 lat, po przejściu na emeryturę zajął się rzeźbą i malowaniem na szkle. Bohaterów swoich dzieł wzorował na postaciach z własnych bogatych przeżyć wojennych, jak i tych widzianych w telewizji i usłyszanych w radiu. Jedną z nich jest właśnie prezentowana rzeźba. Na podstawie umieszczona jest stojąca postać faraona w czarnej długiej szacie wyraźnie odciętej w okolicy kolan. Na piersi umieszczony jest element wzoru w kolorze jasnozielonym, białym i złotym. Ręce w sposób charakterystyczny dla artysty przybite są gwoździami do korpusu, a na nich znajdują się nieproporcjonalnie duże, wysunięte do przodu jasnozielone ręce. Czarne włosy i zarost okalają twarz, a na głowie umieszczone jest nakrycie głowy w kolorze złotym. Literatura: A. Babiak-Owad, R. Butrym, "Aleksander Słomiński. Artysta zapomniany", Węgorzewo 2014 L. Serbintowicz, "Mistrz z Dąbrówki Nowej" Karta ewidencyjna obiektu z zasobów Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie