Swoje pierwsze rzeźbiarskie próby Aleksander Słomiński podjął, w obozie jenieckim na Węgrzech, gdzie dostał się jako ciężko ranny żołnierz armii rosyjskiej podczas I wojny światowej. Aby przetrwać w jakiś sposób okres głodowy w obozie, zaczął on tworzyć drewniane zabawki na sprzedaż. Po przejściu na emeryturę, już po wojnie, Aleksander Słomiński zajął się rzeźbą ponownie, a spotkane podczas służby wojskowej osoby często stawały się bohaterami jego późniejszych rzeźb. Prostokątna podstawa, buty oraz ręce pozbawione są polichromii. Stojąca na podstawie postać stoi na szeroko rozstawionych nogach w czarnych spodniach i czarnej szacie ze złotym pasem oraz ze złotymi i białymi elementami na piersi. W sposób charakterystyczny dla tego twórcy, zgięte w łokciach ręce przymocowane są do korpusu rzeźby gwoździami. Twarz postaci okolona jest ciemnymi włosami, a na głowie umieszczona jest czapka w złotym i zielonym kolorze. Literatura: A. Babiak-Owad, R. Butrym, "Aleksander Słomiński. Artysta zapomniany", Węgorzewo 2014 L. Serbintowicz, "Mistrz z Dąbrówki Nowej" Karta ewidencyjna obiektu z zasobów Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie