Talerz, zaliczany do tzw. fajansów pomorskich, został odkryty podczas badań archeologicznych przeprowadzonych w Mikołajkach na nabrzeżu przy moście łączącym miasto z Karłowem (ul. Okrężna). Znaleziono go w warstwie niwelacyjnej, powstałej najpewniej po pożarze miasta w 1822 roku. Cechy techniczne, technologiczne oraz morfologiczne pozwalają datować zabytek na przełom XVIII i XIX wieku – początek XIX wieku. Naczynie zostało zrekonstruowane przez Andrzeja Drozdka z Olsztyna. Talerz na tzw. pustej nóżce został wytoczony na kole garncarskim, plastycznie ukształtowano jego krawędź, po czym został poszkliwiony. W centralnej części umieszczono wizerunek kroczącego ptaka. O ile jest to dość charakterystyczne naczynie z mazurskiej zastawy stołowej, o tyle jego techniczne wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Talerz jest dekoncentryczny, posiada za bardzo ściętą „pustą nóżkę”, malunek ptaka jest nieudolny, a szkliwo jest przepalone. Na każdym etapie jego produkcji coś szło nie tak. Szewski poniedziałek? Dr Jerzy Marek Łapo Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie