Rzeźba pierwotnie ulokowana była w pobliżu „groty” przy ul. 12 Lutego. W latach 80. formę przeniesiono kilkaset metrów dalej, na niewielki skwer w pobliżu gmachu Urzędu Miejskiego przy ul. Łączności. Od 2009 r. eksponowana na niewielkim skwerze przy ul. Przy Bramie, zaś aktualnie można ją zobaczyć na ulicy Kuśnierskiej. Jest to wysoka kompozycja, powstała ze zwiniętego arkusza blachy, na zewnątrz którego autorka umieściła krótkie, wieloboczne w przekroju rury. Całość sugeruje skojarzenia z konarem drzewa. Magdalena Abakanowicz (1930) - Urodziła się w Falentach pod Warszawą. Studiowała w latach 1950-1954 w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tuż po dyplomie krótko zajmowała się malarstwem - wykonywała monumentalne kompozycje gwaszowe. Od początku lat 60. zaczęła tworzyć przestrzenne tkaniny, które od jej nazwiska zyskały miano "abakanów". W ten sposób artystka zerwała z tradycją płaszczyznowości tkaniny, a ta zyskała walor przestrzenny, zbliżając się do environment. W 1965 roku właśnie za tkaninę Abakanowicz otrzymała główną nagrodę na Biennale w Sao Paolo. Od lat 70. zaczęła tworzyć "Struktury organiczne" - zbiory obłych form z grubo tkanego płótna. Zespoły prac Abakanowicz tworzyła nie tylko z kawałków zgrzebnego workowego płótna, spajała je także syntetyczną żywicą. W ten sposób powstały cykle realizacji, np.: Alteracje (1974-1975) - dwanaście wydrążonych siedzących ludzkich figur; Głowy (1973-75) - seria form przypominających ludzkie głowy bez twarzy; Plecy (1976-1980) - osiemdziesiąt negatywów ludzkiego korpusu, Tłum I (1986-87) - kilkadziesiąt stojących postaci, Ragazzi (1990) - czterdzieści "skór" zdjętych z młodych chłopców, 7 Figur tańczących (2001-02). Podstawowym tematem jej sztuki i zarazem miarą pozostawał zawsze człowiek, jego pozycja we współczesnym świecie - kondycja i anonimowość w tłumie. Po 1989 roku zaczęła pracować nad kolejnym cyklem "Gry wojenne", czyli monumentalnymi pniami drzew, "uzbrojonymi" w metalowe elementy. Rzeźby te są nacechowane ambiwalentnie, z jednej strony emanuje z nich energia zniszczenia, militaryzmu, z drugiej zaś sprawiają wrażenie bezradnych kikutów. W 1991 roku w Paryżu powstała (niezrealizowana) koncepcja "architektury arborealnej", którą Abakanowicz wykonała z myślą o "zagospodarowaniu" roślinnością zachodniej strony dzielnicy La Defense. W latach 1965-1990 prowadziła zajęcia ze studentami Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Gościnnie wykładała także w Los Angeles, Berkeley, Bostonie, Nowym Jorku, San Diego, Sydney i Tokio. Jest najbardziej znaną i docenianą rzeźbiarką polską. Zrealizowano we współpracy z Centrum Sztuki "Galeria EL" w Elblągu dzięki uprzejmości Pani Magdaleny Abakanowicz Prawa do wizerunków cyfrowych: wszelkie prawa zastrzeżone