Początki parku sięgają 1994 r., kiedy na tereny w zakolu rzeki Węgorapy, przylegające od południowego – wschodu do Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie, sprowadzono remizę strażacką oraz kuźnię z przełomu XIX i XX w. Stopniowo na terenie parku lokowane były kolejne mazurskie chałupy podcieniowe, a wraz z nimi obiekty techniki wiejskiej. Obecnie zobaczyć tu można, oprócz już wspomnianej remizy strażackiej ze wsi Ołownik i kuźni ze wsi Zabrost Wielki, dwie chałupy i budynek gospodarczy ze wsi Krzyżewo, chałupę ze wsi Woźnice oraz dom mieszkalny z 2. poł. XIX w. W obiektach tych zorganizowane zostały ekspozycje wyposażenia wiejskich gospodarstw, ale również pracownie tkactwa, ceramiki i kwiatów artystycznych.